Podgorica se nalazi na raskrsnici nekoliko značajnih putnih pravaca koji se ovdje slivaju dolinama rijeke Zete, Morače i Cijevne, u kotlini Skadarskog jezera i u blizini Jadranskog mora, u plodnoj ravnici sa povoljnim klimatskim uslovima. Ovaj prostor je još od davnina bio veoma pogodan za formiranje ljudskih naselja. Zato su ovdje naselja postojala još u praistorijsko doba. Najstariji ostaci materijalne kulture na ovom području pripadaju mladjem kamenom dobu. Dalji razvoj omogućio je pojavu organizovanog ljudskog naselja koje će preživjeti mnoge dogadjaje. U ilirskom razdoblju su na području Zetsko-bjelopavlicke kotline živjeli pripadnici dva ilirska plemena - Labeati i Dokleati, koji su najneposrednije uticali na nastanak ovdašnjih naselja. Labeati su naseljavali područje od Skadra do današnje Podgorice. Imali su svoju tvrdjavu Meteon, današnji Medun, i razvijenu organizaciju života, posebno vojnu. I Dokleati su bili nastanjeni u dolini rijeke Zete, te su, zahvaljujući plodnoj ravnici i povoljnom geografskom i saobraćajnom položaju, imali brzi ekonomski uspon. Njihovo najvece naselje bila je Duklja. Grad se nalazio na oko tri kilometra sjeverozapadno od danasnje Podgorice. Urbanistički, Duklja je bila prilagodjena konfiguraciji terena. To je za ono doba bio veliki grad, sa 8-10 hiljada stanovnika, u kome su bila riješena sva osnovna komunalna pitanja. Relativno veliku gustinu naseljenosti, u prostoru koji je imao jedva nešto vise od desetak kilometara u prečniku, uslovili su geografski položaj, povoljni klimatski i ekonomski uslovi i odbrambene pozicije, što je za ta vremena bilo od velikog značaja. Počev od V vijeka, od dolaska prvih slovenskih i avarskih plemena i početka raspada Rimske imperije, na ovom prostoru se zbivaju mnogi krupni dogadjaji. Prestaju funkcije nekih dotadasnjih utvrdjenja, nastaju novi gradovi. Duklja je porušena. Slovenske skupine koje se doseljavaju, u stalnim borbama sa Vizantijom, teže stvaranju nove države. U svim tim previranjima nastaje novo naselje - Ribnica, koje je ovo ime dobilo, vjerovatno, po rijeci Ribnici uz koju je nastalo. Prvi pomen Ribnice vezuje se za period Nemanjica. Geografski položaj uslovio je i saobraćajni značaj Ribnice, kao raskrsnice glavnih putnih pravaca, preko koje je održavana veza ovih krajeva sa zapadom. Kada su se konačno nastanili u ovim krajevima, Sloveni su, stvarajući novu državu, počeli razvijati svoju kulturu i umjetnost. to je bila kultura koja je odgovarala srednjovjekovnoj crkvi i feudalnoj klasi. Prvi put se ime Podgorica pominje 1326. godine u jednom sudskom dokumentu Kotorskog arhiva. Podgorica, odnosno ranije Ribnica, bila je ekonomski jaka. Trgovačke veze izmedju Dubrovnika i države Nemanjića, koje su bile veoma razvijene, održavane su putem koji je preko Trebinja i Nikšića vodio za Podgoricu. Pošto se nalazila na najprometnijoj raskrsnici puteva, Podgorica je bila središte veoma živog strujanja roba, trgovaca, kurira i drugih putnika, što je podspješivalo njen razvoj, ekonomsku moć, vojničku snagu i strategijski značaj. Turskom okupacijom Podgorice, 1474. godine, prekinut je ekonomski, kulturni i umjetnički uspon grada. Turci su u Podgorici podigli veliku tvrdjavu i dotadasnje naselje sa veoma razvijenim trgovačkim vezama pretvorili u glavni odbrambeni i napadački bastion prema nepokornim plemenima. Iz tako utvrdjenog grada, sa kulama, kapijama i odbrambenim bedemima, Turci su odolijevali svim napadima. Na osnovu odluke Berlinskog kongresa 1878. godine, Podgorica je pripojena Crnoj Gori. To je označilo kraj četvorovjekovne osmanlijske okupacije i početak novog razdoblja u razvoju i Podgorice i Crne Gore. Grad se relativno brzo razvija i izrasta u jako tržište. Javljaju se prvi oblici koncetracije kapitala. Godine 1904. osniva se prva značajnija finansijska ustanova-Zetska štedionica, koja će ubrzo prerasti u Podgoričku banku. Izgradjuju se putevi prema svim okolnim gradovima, a 1902. godine Podgorica dobija i prvo značajnije privredno preduzeće-Fabriku duvana. U periodu izmedju dva rata Podgorica broji oko 13000 stanovnika. U II svjetskom ratu bombardovana je preko 70 puta i do temelja je razorena. Dala je oko 4100 žrtava, a oslobodjena je 19. decembra 1944. godine. Pod nazivom Titograd, 13. jula 1946. godine, postaje glavni grad Republike. to je označilo početak novog života. U narednom periodu ostvaren je sveopsti preobražaj grada. Uvećan je materijalni, kadrovski i naučno-tehnički potencijal, snažno se razvilo obrazovanje, osnovane mnoge nove kulturne i zdravstvene institucije, a grad je modernim saobraćajnicama i vazdusnim vezama povezan sa čitavom zemljom i sa inostranstvom. Tako Titograd postaje privredni, društveno-ekonomski i kulturni centar Crne Gore. Ime Podgorica vraćeno je 2. aprila 1992. godine Medun Stari grad Medun (Meteon), više utvrdjenje, koje se nalazi na 13. kilometru sjevernoistočno od Podgorice, potiče iz antičkog perioda. Podignut je prvo kao tvrdjava, kasnije kao grad, izmedju IV i III vijeka prije nove ere. Dobro ošuvane zidine utvrdjenja izgradjene su od velikih blokova tesanog kamena, postavljenih u vise redova. Konstrukcija se po solidnosti i srazmjernosti mnogo razlikuje od konstrukcije ostalih, manje značajnih ilirskih gradova. Sa kulturno-umjetničkog gledišta, vrlo intresantne su dvije nize ukopine u stijeni na putu iz donjeg u gornji grad. Proučavanja upućuju na zaključak da su tu vršeni obredi vezani za kult zmije, koja je kod Ilira predstavljala mitskog pretka. Sjeverno od gornjeg grada nalazi se nekropola. Ona potiče iz Ilirskog perioda, ali nije proučavana. Rimske legije osvojile su Medun oko 167. godine. tom prilikom u njemu je zarobljen poslednji ilirski kralj Gentije sa porodicom. Medun još nije dovoljno proučen. Pored toga što je zanimljiv zbog daleke i bogate prošlosti, on predstavlja i objekat veoma značajan za proučavanje svih kulturnih epoha od praistorije do srednjeg vijeka. U podnožju zidina ovog grada i utvrdjenja, živio je naš poznati književnik, plemenski prvak, crnogorski vojvoda i junak Marko Miljanov. On je u akropoli, pred malom crkvom, i sahranjen.
Duklja
Grad Duklja se nalazio oko tri kilometra sjeverozapadno od današnje Podgorice, na ravnom platou izmedju rijeka Zete i Morače. Grad je, za ono doba, bio veliki grad, sa 8-10 hiljada stanovnika u kome su bila riješena sva osnovna komunalna pitanja: vodovod, kanalizacija, ulice. Rimska vlast u Duklji učvrstila se u I vijeku, kada su grad osvojile rimske legije, poslije dugih borbi sa Ilirima. Rimljani su je naglo uzdigli, pa je ona uskoro postala politicki, kulturni i religiozni centar provincije Prevalis, sa municipijalnim pravima, sto je odlučujuće uticalo i na promjenu strukture stanovništva i na društveno- ekonomske odnose. Dolazak novih žitelja znači otvaranje grada, posebno prema jadranskoj obali. Razvijaju se trgovinske veze s Italijom, Dalmacijom i istočnim regionima, a kasnije i sa Makedonijom i Grčkom. Početkom VI vijeka Duklja je doživjela katastrofalalan zemljotres, a 609. godine su je opljačkali i ponovo razorili Avari i Sloveni. Pominje se još dugo, ali se već u 10. vijeku sve česće umjesto staroga javlja novi naziv
Zeta.
Turistička organizacija Podgorice, u saradnji sa Turističko-ugostiteljskim kompleksom Plavnica, Udruženjem barmena Crne Gore, Udruženjem šefova kuhinja Crne Gore, Klubom somelijera Crne Gore i Nikšićkom pivarom Trebjesa, organizovala je II Cocktail Festival Podgorice i Gastronomski izazov Podgorice - Plavnica 2009.
